Unia Europejska to grupa zrzeszonych demokratycznych państw europejskich. Ideą jej funkcjonowania jest zapewnienie społeczeństwu bezpieczeństwa oraz lepszych warunków życiowych, poprzez współpracę gospodarczą oraz wzajemna pomoc. Jak wygląda historia UE? Jak zostać jej członkiem? Jakie korzyści płyną z członkostwa w UE? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdują się w poniższym artykule.

Historia Unii Europejskiej

Mimo iż UE oficjalnie istnieje od niespełna 30 lat, to jej początki miały miejsce już w połowie XX wieku. W roku 1951 w Paryżu grupa państw: Francja, Niemcy, Włochy, Belgia, Holandia oraz Luksemburg utworzyły EWWiS, czyli Europejską Wspólnotę Węgla i Stali. Traktat ten był fundamentem, na którym opiewa obecna UE. Następnie 25 marca 1957 r. W Rzymie doszło do podpisania traktatów o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG) oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej EURATOM. Owe traktaty zostały podpisane przez wspomnianą już szóstkę państw. Głównym celem wspólnoty było ustanowienie rynku wewnętrznego, który opierał się na czterech swobodach, a mianowicie na wolnym przepływie towarów, usług, osób oraz kapitału między państwami członkowskimi. Dopiero W 1989r., czyli po upadu komunizmu pojawiła się okazja, by dokonać procesu zjednoczenia państw europejskich. I tak w 1992 r. w Maastricht 12 państw członkowskich podpisało traktat o powstaniu UE, który wszedł w życie w 1993 roku.

Państwa członkowskie

Obecnie UE skupia 27 państw członkowskich. 31 grudnia 2020 r. nastąpiło wystąpienie ze struktur Unii Wielkiej Brytanii. Pierwszymi członkami UE było sześć państw założycielskich, a mianowicie Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy oraz Włochy. Pierwsze rozszerzenie miało miejsce 01.01.1973 r., a w szeregi Unii weszły trzy nowe państwa Dania, Irlandia oraz Wielka Brytania (która obecnie wystąpiła z UE). Kolejne rozszerzenie miało miejsce 01.01.1981 r., kiedy do UE dołączyła Grecja, a pięć lat później Hiszpania i Portugalia. Po 9 latach, czyli 1 stycznia 1995r nastąpiło kolejne powiększenie UE o Austrię, Finlandię oraz Szwecję. Największe rozszerzenie Unii Europejskiej miało miejsce 1 maja 2004 r., kiedy oprócz Polski do wspólnoty przyłączył się Cypr, Czechy, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Słowacja, Słowenia oraz Węgry. Kolejny raz szeregi UE powiększyły się 1 stycznia 2007r., kiedy przyjęto Bułgarię oraz Rumunię, a ostatnie rozszerzenie miało miejsce 1 lipca 2013r., kiedy dołączyła Chorwacja.

Jak dostać się do UE?

Kraj który chce wejść w szeregi UE powinien spełniać kryteria kwalifikowalności, które nazywane są kryteriami kopenhaskimi. Zostały one ustanowione przez Radę Europy w Kopenhadze w czerwcu 1993 r. Określają między innymi to, że państwo członkowskie powinno posiadać funkcjonującą gospodarkę rynkową , która zdolna będzie konkurować na jednolitym wspólnym rynku wewnętrznym. Ponadto państwo powiano być wolne, demokratyczne, przestrzegające praw człowieka oraz posiadać zdolność do podjęcia zobowiązań członkowskich, a także ich skutecznej realizacji, w tym przede wszystkim celów unii politycznej, gospodarczej i walutowej. Państwo członkowskie musi także stosować prawo UE oraz zagwarantować, że owe prawo będzie przestrzegane w danym kraju.

Procedura wejścia do UE składa się z kilku etapów. Oprócz spełnienia wymienionych kryteriów kandydat powinien złożyć formalny wniosek do Rady UE. Następnie Komisja Europejska po konsultacji z Rada UE orzeka w sprawie złożonego wniosku. Rada Europy w następnym etapie nadaje kandydatowi status państwa kandydującego. W dalszym etapie mają miejsce negocjacje, które odbywają się pomiędzy państwami UE, a państwem kandydującym. Kolejnym krokiem są ustalenia przejściowe, w których to strony omawiają kwestie dotyczące przepisów, jakie mają być wprowadzone po to, by dać nowemu państwu czas na przystosowanie się. Ostatnim etapem jest przystąpienie, gdzie przygotowywany jest traktat akcesyjny. Jest on podpisywany przez każde członkowskie państwo UE oraz państwo kandydujące.

System walutowy

Europejski system walutowy czyli ESW to inaczej system koordynacji polityki kursowej krajów członkowskich. Celem systemu było stworzenie i utrzymanie strefy stabilności walutowej, a także wzmocnienie współpracy między państwami. Wspólny system walutowy miał przyczynić się do stabilności monetarnej regulującej sytuację ekonomiczną, a także polityczną krajów UE. Najważniejszymi elementami tego sytemu był mechanizm kursów walutowych, który miał na celu minimalizację wahań kursów poszczególnych państw członkowskich oraz wprowadzenie wspólnej waluty bezgotówkowej, która obowiązywała tymczasowo i była wypadkową 9 walut krajów EWG. W 1999 r. została zastąpiona przez euro, które jest wspólną walutą UE.

Korzyści wynikające z przynależności do UE

Największą korzyścią przystąpienia do UE jest możliwość swobodnego przemieszczania się na jej terenie, a także możliwość podjęcia pracy, czy też prowadzenia własnej działalności na terytorium państw Wspólnoty. W obrębie EU zlikwidowane zostały bariery handlowe co oznacza sprawiedliwy handel między państwami. Korzyści pojawiają się także w sferze edukacji, ponieważ unijne programy zapewniają możliwość odbycia szkoleń, studiów, czy też stażu w krajach UE. Dzięki różnym funduszom unijnym jakie otrzymuje dany kraj można realizować różnorodne projekty, dotyczące np. badań naukowych, infrastruktury, czy kapitału ludzkiego. Dzięki wsparciu finansowemu oraz normom, które określają działania w zakresie ochrony środowiska w państwa członkowskich UE następuje poprawa jakości życia.

Integracja w ramach UE pozwala europejskim państwom rozwijać się i konkurować z innymi dużymi gospodarkami, jak np. USA, czy Chiny. Współpraca na poziomie europejskim jest korzystna zarówno pod względem gospodarczym, jak i społecznym.

_________________________________________

Przedstawione raporty, poglądy, oceny i wnioski są wyrazem osobistych poglądów autorów i nie mają charakteru rekomendacji autora lub serwisu Amronet.pl. Poglądy te nie są rekomendacją ani doradztwem. Wyłączną odpowiedzialność za decyzje inwestycyjne, podjęte na podstawie komentarza, raportu lub z wykorzystaniem wniosków w nim zawartych, ponosi inwestor.